(upp) til fjalla

[tʰɪ:l̬]

I praep (G)

1) при обозначении направления в, к

2) при обозначении места в, на

3) при обозначении времени к, до, на

4) при обозначении косвенного объекта:

5) при обозначении цели, намерения и т. п. для, на

6)

II adv

1) также, ещё

2) означает готовность:

3) при обозначении времени:

4) при обозначении направления и места:

5) в др. знач.:

1) cleft, rift (in a hill); cleft stick; verða í klofanum, to be caught in a trap;

2) door-groove; lúka upp hurðu, or lúka aptr hurð, árniðjan klofa, to open, or shut, the door halfway; hurð hnigin á miðjan klofa, half shut; reka aptr hurðina (or lúka hurðinni) í klofa, to shut the door;

3) the forks to support tents on board a ship (höggva tjöldin or klofum);

4) snuffers.

* * *

a, m. a cleft or rift in a hill closed at the upper end; metaph., þeir vóru komnir í svá mikinn klofa, at Ingjaldr var á aðra hönd, en Laxá á aðra hönd, i. e. they were ‘in a cleft stick,’—the enemy on one hand, the river on the other, Ld. 46; so also as a military term; at samnaðr væri á Rangár-völlum ok væri sú ráðagörð, at þeim sé ætlað at verða í klofanum, ‘were in a cleft stick,’ ‘caught in a trap,’ Sturl. i. 201; mun ek ok senda lið til fulltings við yðr, ok skal þat koma á bak þeim, svá at þeir verði í klofanum, Fas. i. 33; ok var svá stefnt at hann skyldi þaðan at koma, ok skyldi Þorfinnr verða í klofanum, Orkn. 68: fjalla-klofi, a ravine with a bottom, Stj. 87, Al. 26: landa-klofi, a delta at the fork of a river, Sks. 194, 199; lausa-klofi, gramm. a diphthong (au, ei, ey), Skálda 170: medic., gin-klofi, q. v.

2. the groove (hurðar-klofi) in which the door moves up and down instend of moving on hinges (see hníga III); hence the phrases, lúka upp hurðu, or lúka aptr hurð á miðjan klofa, to open or shut the door to the middle of the groove, i. e. shut it half way, Bárð. 171, Fb. i. 547; hurð hnigin á miðjan klofa, half shut, Fms. iii. 74, Fas. iii. 546; hann gengr þar til er hann kemr at hurðu, hón var greypt í stokk ok hnigin eigi allt í klofa, Fb. i. 258; hann svarar ílla ok rak aptr hurðina í klofa, Gullþ. 15; eptir þat opar Þorbjörn inn undan, ok lauk hurðinni í klofa, 18.

3. the forks to support tents on board a ship, Edda (Gl.); þá bað hann með sína ganga ytra með borðum, ok höggva tjöldin ór klofum, Eg. 122: a place in a ship = klofa-rúm, því skal hlaða í klofa inn, N. G. L. ii. 276.

4. a forked mast, used in boats on the west coast of Icel.

5. snuffers; göra skaltú klofa af gulli ljós at slökkva, Stj. 306. Exod. xxv. 38, Vm 36; kerta-pípa í staf ok klofi, Pm. 103; kerta-klofi, q. v.; horn-klofi, q. v.

COMPDS: klofakerling, klofarúm, klofasigling, klofastef.

adv. compar.

1) more, rather;

heldr en, rather than, more than (vápn þeirra bitu eigi heldr en vendir);

2) at heldr, any the more;

also, all the more (at heldr tveimr, at ek mynda gjarna veita yðr öllum);

at heldr þótt, even although;

3) rather (nú vartu heldr til skjótr, en ek heldr til seinn);

var brúðrin döpur heldr, the bride was rather sad;

4) after a negative, but, on the contrary.

* * *

adv. compar.; superl. HELZT; [Goth. haldis; Dan. heller; Swed. hellre, heller: only Scandin., not being found in the Teut. dialects.]

A. COMPAR.,

I. more, rather:

1. with the particle en (an), rather …, than; hann var heldr ljótr an góligr, Eluc. 55; kjós hann heldr til en frá, Bs. i. 480; umbeygilega hljóðs-grein heldr en hvassa, Skálda 182; með margföldu atkvæði heldr en einföldu, Sks. 311; hygg ek at heldr hafi hann helvíti en þessi maðr, Fms. vii. 118; vill hón at honum sé eigi frá vísat … heldr en þeir gefi upp borgina, Fms. i. 157: with a comparative, less than, more than; er þeim sé eigi minni kunnleikr á heldr en nábúum, Grág. ii. 343; bað hann skipa eptir konung-legri miskunn meirr, heldr en eptir hóflausri reiði Amans, Sks. 467.

2. hvart-heldr …, eða, either …, or; whether …, or …; hvárt sem þat yrði heldr kú ildi eðr vaðmál, Dipl. iv. 13; en nú vitum vér eigi hvárt heldr er, … eða muntú …, now we know not which is the case, whether … or …, Fms. i. 33: eða being understood, Gunnlaugi kveðsk vel líka hvárt at heldr er, G. said he should be well pleased whatsoever was done, Ísl. ii. 267.

3. at heldr, not merely …, but rather, all the more, or after a negative, any more; at heldr tveimr, at ek munda gjarna veita yðr öllum, not merely for two, but I would gladly yield it to you all, Nj. 117; ok þótti ekki hans hefnt at heldr, þótt (the more, though) þetta væri at gört, Ísl. ii. 273; en eigi er at heldr hefnt göfugra frænda várra, Fms. viii. 136, Hm. 95; ok at heldr þótt ( even though) þeir væri frjálsir menn, þá væri þeir þó ( yet) óbóta-menn, Eg. 737.

II. intens. very; systur fríða heldr, a very pretty sister, Hom. 115; heldr hljóðr, heldr fámálugr, Fms. xi. 78; var brúðrin döpr heldr, Nj. 11; þaer vóru málgar ok heldr íllorðar, 66; heldr ertú fámennr, Glúm. 377; tala heldr harðfarliga, Eb. 256; konungr var h. úkátr, Eg. 44; mér er heldr kalt, I am very cold, Orkn. (in a verse); þat mun mál manna, at görð sjá sé heldr skökk, Eg. 738; Þorólfr fýsti heldr uppgöngu, Eg. 242; var þá svá komit deginum, at heldr tók út eyktina, that the hour of eykt was just passing, Fb. i. 192.

III. but, on the contrary, Germ. aber, vielmehr, esp. after a negative; eru þat ekki engla nöfn? answer, heldr (no, but) kenningar-nöfn, Eluc. 12; eigi mælir hann svá …, heldr ( but), 40:—eigi, … nema enn heldr, but on the contrary, Stj. 409, 412, 428, 442; hann rak eigi erendi bróður síns, heldr bað hann þeirrar konu sér til handa, Fms. vii. 103; at hyggjandi sinni skylit maðr hræsinn vera, heldr gætinn at geði, Hm. 6; ekki er þat, heldr vill faðir þinn, at …, Glúm. 379; láta þeir sér þat eigi einhlítt, heldr hafa þeir tekið …, Ó. H. 32; hæfir þat ekki, … heldr er yðr þat sæmd, at …, Fagrsk. ch. 16; með lítilli gleði, heldr með miklu angri, Barl. 144.

β. but, Lat. sed, at; Rútr mun ámæla þér í öngu, heldr mun hann biðja at allir geymi þín sem bezt, Nj. 14; eru þeir eigi einir saman í ráða-görð sinni, heldr hafa þeir með sér marga vitra menn, Sks. 313: very freq. in mod. usage, but, þar er hvorki kafald né vetrar-ríki né steypi-regn, heldr …, Od. ix; öngvar hafa þeir ráðs-samkomur eða lög, heldr búa þeir í víðum hellrum, 112; ekki hafa hjarðmenn þar yfirför, eða akryrkju-menn, heldr er eyin ávalt óbygð af mönnum, 123; ekki bjuggu Lótofagar bana-ráð mönnum mínum, heldr …, 92; hann vildi ekki aptr snúa … heldr vildu þeir eptir verða, 95; hann var hið mesta tröll, og ekki menskum manni líkr, heldr skógþöktum tindi hárra fjalla, 191; grát eigi lengr svo ákafliga, freista heldr ( but try) …, Od. iv. 544.

IV. with adverbs; ekki heldr, neither; ekki allnærri, og ekki h. mjög langt undan landi, Od. ix. 117; né heldr, nor either; ekki er þar heldr umgangr af veiði-mönnum, neither is there …, 120; hvorki gróðr-setja þeir nokkra plantan með höndum sínum né heldr ( neither) plægja jörðina, 108: ekki … auk heldr, not to speak of, still less, far less; hann vill ekki ljá mér það, auk heldr gefa, he will not lend it to me, far less give it: hitt-þó-heldr, rather the contrary! proncd. hitt-ó-heldr! ironically, e. g. tarna er fallegt, hittó-heldr, how fine, or rather the contrary! i. e. what a shame! with adverb. datives, öngu heldr, no more; öllu heldr, miklu heldr, much sooner.

B. SUPERL.,

I. soonest; hefi ek þat helzt í hug mér, Nj. 21; kunnu þeir þat helzt at segja til Ástríðar, at …, Fms. i. 68; þeir þykkjask nú helzt menn, Nj. 66: most, nú er þetta fylskni helzt, 133; sem ek veit sannast ok réttast ok helzt at lögum, Grág. i. 75.

2. freq. in mod. usage, soonest, best, most, Germ. am liebsten, am besten; eg vildi það helzt, það væri helzt reynanda.

II. with adverbs; einkum helzt, especially; þeir er Guði þjóna einkum helzt, 625. 165; hóti helzt, nökkvi helzt; þeir áttu hóti helzt sér nokkura kosti í fémunum, Ísl. ii. 134; ok þat hefir hann nökkvi helzt, er Búi mælir fyrir honum, Fms. xi. 78; þá hafði nú helzt nökkut munr á fengizt, Edda 32; allra h., above all; allra helzt í lögum, Skálda 162; hvar helzt, wheresoever, Hom.

III. helzti or hölzti, with an adjective, very much, very, often with the notion of far too; hölzti varr, Fms. viii. 91; hölzti nær oss! 133; hölzti vaskligir, Al. 37; hann létzk við hölzti mikinn hraustleik, 41; ok kvað Guðrúnu hölzti gott at vefja honum at höfði sér, Ld. 188, cp. Fms. ii. 255; helzti fáráðir, Fær. 37; helzti lengi ( far too long) hefir svá farit, Fms. vi. 393; þér sitið heima ok látið vænliga, ok eruð æ hölzti margir, Ld. 216; Þórólfr kvað þræl þann helzti auðgan, Eb. 154; hölzti miklir úgæfu-menn, Nj. 191; hölzti höfum vér verit auðtrygg, Fas. i. 531; þyki mér nú sú ræða helzti löng orðin, Sks. 352; ok er þér hvárr-tveggi helzti góðr, Fms. i. 75; kvað konung hölzti lengi þar hafa kropit um lyng, Hkr. iii. 376.

(gen. salar, pl. salir, acc. sali), m. room, hall (skjöldum er s. þakiðr).

* * *

m., gen. salar, dat. sal, plur. salir, acc. sali, [cp. Ulf. saljan = μένειν, and saliþwos = μονή, ξενία; A. S. seliða; Germ. saal; Swed.-Dan. sal]:—a saloon, hall; ór þeim sal, Vsp. (Hb.) 20; inn í sal, Hým. 10; salar gafl, the house-front, 12, Vkv. 7, Hðm. 32; salar steinar (the pavement?), Vsp. 5; endlangan sal, Vkv. 15; endlanga sali, Skm. 3; sali fundu auða, Vkv. 4; taug-reptan sal, Hm. 35; salr ór gulli, … sal sá hón standa … sá salr, Vsp. 43, 44; í sal, Gkv. 2. 24, Gm. 14: sali (acc. pl.),5, 6, 12, 16; skjöldum er salr þakíðr, 9; okkarn sal, Skm. 16; til sala várra, Skv. 2. 13; kom hann at sal, Rm. 23; nú skínn sól í sali (acc. pl.), Alm. 36; Suptungs salir, giant-hall, Hm. 104; í Óðins sali, Em. 2, 3; Svölnis salr = Walhalla, Lex. Poët.; í lýða sölum, in dwellings of men, Skv. 2. 3; salr ausinn moldu, of a cairn, Fas. i. (in a verse); at mitt lík ok þitt væri borit í einn sal, Edda (in a verse); dísar-salr (q. v.), of a temple: poët. compds, hjarta-salr, ‘heart-hall;’ salr þindar, = the breast; mergjar-s., ‘marrow-hall.’ i. e. the bone; dóma dæmi-s., ‘speech-ball,’ i. e. the mouth, Eb. (in a verse); fjalla-s., heiða-s., fell-hall, heath hall, i. e. the sky; grundar-s. = the earth; mána-s., ‘moon-hall;’ sólar-s., ‘sun-hall;’ röðla-s., ‘star-hall,’ i. e. the heavenly vault, Lex. Poët.; sanda-s., the sea, id.: as also berg-s., fold-s., há-s., heims-s., hregg-s., regn-s., the mountain-hall, earth-hall, high-hall, world-hall, tempest-hall, etc., i. e. the sky, id.; drjúpan-salr, ‘dripping-hall,’ i. e. the clouded sky. Alm.; dökk-s., ‘ dark-hall’ i. e.the sea; auð-s., ‘treasure-hall,’ Fsm.

II. in local names, Sal-angr, Sal-björn (an island), Upp-salir, Fen-salir, Fb. iii, Hkr., Edda: in pr. names, of men, Sal-garðr; of women, Sal-björg, Sal-dís, Sal-gerðr, Landn., Fb. iii.

COMPDS: salbjartr, saldrótt, salgarðr, salgaukr, salgofnir, salhús, salkonur, salkynni, salakynni, salvörðr, salþjóð.

☞ This word with its compds is obsolete in old prose writers, and only used in poets, for Edda 12 is a paraphrase from a poem.